Πολιτιστικό ταξίδι στη Γιαννιώτικη Τέχνη

Σε μια προσπάθεια ενίσχυσης της συνεργασίας, της συλλογικότητας και της δημιουργικότητας των μαθητών/τριών μας προγραμματίσαμε και υλοποιήσαμε μια επίσκεψη του τμήματος υποδοχής προσφύγων/μεταναστών με Έλληνες μαθητές/τριες της Α τάξης μόνο, κυρίως για να αποφύγουμε την ανάμειξη μαθητών/τριών διαφορετικών τμημάτων λόγω COVID19 στο ΚΕ.ΠΑ.ΒΙ Ιωαννίνων – ΚΕΝΤΡΟ ΠΑΡΑΔΟΣΙΑΚΗΣ ΒΙΟΤΕΧΝΙΑΣ ΙΩΑΝΝΙΝΩΝ. Τους μαθητές/τριες συνόδεψαν η Διευθύντρια του σχολείου και οι καθηγήτριες- φιλόλογοι που διδάσκουν την Ελληνική γλώσσα στα τμήματα ΙΖΕΠ. Πριν την επίσκεψη έγινε συζήτηση προετοιμασίας με τους μαθητές/τριες και πλοηγήθηκαν και στην ιστοσελίδα του ΚΕ.ΠΑ.ΒΙ γεγονός που κέντρισε το ενδιαφέρον τους και αύξησε αριθμητικά την συμμετοχή τους. Η επίσκεψη αυτή είχε ως στόχο την αξιοποίησή της σε ομάδες διαφορετικής πολιτισμικής ταυτότητας, όχι μόνο για να μεταδώσει περιεχόμενα των μουσειακών συλλογών και την γνωριμία των προσφύγων με τον πολιτισμό του τόπου, αλλά για να παρέχει και πολλές δυνατότητες να μοιραστούν κοινές εμπειρίες ανακάλυψης. Κατά την υλοποίηση της αναπτύχθηκε ένα περιβάλλον αλληλεπίδρασης σε χαλαρή ατμόσφαιρα μιας μη τυπικής επικοινωνίας, που έκανε δυνατή την αυθόρμητη επαφή και γνωριμία. Παρακινήθηκαν έτσι να μοιραστούν και οι ίδιοι τις εμπειρίες τους με τα υπόλοιπα μέλη της ομάδας και αναπτύχθηκε αλληλοκατανόηση και μια πιο ουσιαστική επικοινωνία. Μια ενδιαφέρουσα συζήτηση είναι αυτή που αναπτύχθηκε μπροστά στον πίνακα με τις τοπικές φορεσιές της Ηπείρου. Αρχικά η φιλόλογος τους εξήγησε και τους παρουσίασε τις διάφορες ενδυματολογικές ομοιότητες και διαφορές αλλά κα την χρήση των φορεσιών ανάλογα με την περίσταση π.χ γάμος. Στη συνέχεια οι μαθητές κλήθηκαν να αναζητήσουν ομοιότητες και διαφορές με ενδυμασίες της χώρας τους κάτι που έκαναν με ενθουσιασμό και μάλιστα κάποιοι ιδιαίτερα από το Πακιστάν θέλησαν να δείξουν μέσα από το κινητό τους παραδοσιακές ενδυμασίες της χώρας τους που όπως μας εξήγησαν χρησιμοποιούνται ακόμα και στη σημερινή εποχή κυρίως σε εκδηλώσεις και τελετές όπως οι γάμοι. Ο ενθουσιασμός και το ενδιαφέρον των μαθητών κορυφώθηκε όταν κλήθηκαν να φτιάξουν τα δικά τους κοσμήματα από χρωματιστό κερί μετά την επίδειξη και πάντα με την επίβλεψη εργαζόμενης στον εκθεσιακό χώρο. Σ’ αυτή τη δραστηριότητα μπόρεσαν να επιδοθούν όλοι ισότιμα, χωρίς να υπάρχει το εμπόδιο της δυσκολίας στην επικοινωνία. Αυτό αποτέλεσε άλλο ένα στοιχείο τόνωσης της αυτοπεποίθησης και αυτοεκτίμησης των μαθητών/τριών. Κάποια από τα κοσμήματα που έφτιαξαν θέλησαν να τα δωρήσουν στις καθηγήτριες που τους συνόδεψαν για να τις ευχαριστήσουν για αυτή την όμορφη εμπειρία που τους πρόσφεραν.