Βραδιά ποίησης “Η Λίμνη μας”
Ομάδα μαθητών του Εσπερινού Γενικού Λυκείου Ιωαννίνων συμμετείχε στη χθεσινή βραδιά ποίησης (21/03/2023) που πραγματοποιήθηκε στο ξενοδοχείο Olympic. Στην ιδιαίτερη αυτή βραδιά κάθε φίλος της ποιητικής τέχνης είχε τη δυνατότητα να παρουσιάσει στους παρευρισκόμενους έργα του/της με θέμα τη λίμνη. Την εκδήλωση πλαισίωναν έργα ζωγραφικής του Λουκά Λούκα και του Πέτρου Λαρδά.
Με τη συμβολή των καθηγητριών του σχολείου μας Κωνσταντίνας Καστάνη και Ολυμπίας Μπακάλη, τρεις μαθητές και μαθήτριές μας παρουσίασαν τα ποιητικά τους έργα. Οι Νικολέτα Ρεκατσίνα, Μαρία Τάτση και Ιωάννης Παπαθεοδώρου ξεδίπλωσαν το πηγαίο τους ταλέντο και με τα ποιήματά τους ενθουσίασαν το κοινό. Θερμά συγχαρητήρια!!!
Οι χορευτές της Λίμνης Επάνω στης λίμνης τα νερά χορεύουν όμορφα πουλιά Τα βήματά τους ένα κι ένα και τα κορμιά τους λυγερά Χτυπούν με νεύρο τα φτερά σηκώνονται όλα ψηλά Στρέφουν το βλέμμα τους στον κόσμο που κάνει πάλι περιπάτους Τα καραβάκια στο νησάκι γεμάτα πηγαίνουν και γυρίζουν Οι χορευτές κάνουν φιγούρες ανοίγοντας διάπλατα φτερά Και τραγουδούν όλοι μαζί Η λίμνη μας είν΄ η καρδιά της πόλης φιλοξενεί πολλή ζωή. Μαρία Τάτση
Παμβώτιδα λίμνη Παμβώτιδα λίμνη, η αρχόντισσα στολίδι των Γιαννίνων χιλιοτραγουδισμένη και συνάμα καταραμένη ψυχές αναπαύονται στα σπλάχνα της ο τάφος της κυρά Φροσίνης, την ομορφιά της ζήλεψε ο τάφος ριψοκίνδυνων νεαρών κολυμβητών τους μάγεψαν τα γαλαζοπράσινα νερά της τα νιάτα τους δεν λυπήθηκε οι στεναγμοί τους συχνά πυκνά με το φύσημα του αγέρα γίνονται ψίθυροι καθώς αναβλύζουν από τα βάθη της κάτι σαν παράπονο ζωή χαμένη χαρές που δεν πρόλαβαν να γευτούν πλανεύτρα και αρχόντισσα στολίδι των Γιαννίνων Ι. Παπαθεοδώρου
Μέσα στο κρύο και το σκοτάδι περπατάω δίπλα από τη λίμνη. Είναι η ξακουσμένη λίμνη των Ιωαννίνων. Ο άνεμος είναι ισχυρός και η λίμνη χτυπάει μανιωδώς πάνω στο τσιμέντο που την κλείνει. Σα να μην το θέλει, είναι αγρίμι που φυλακίστηκε. Τόση ιστορία πίσω και πόση ακόμη άγνωστη... Κι όμως στέκεται εκεί και ξεσπάει με το κύμα. Άλλες μέρες, ηλιόλουστες, είναι ήρεμη λες και είναι μια λεκάνη με νερό στο σπίτι... Προσφέρει γαλήνη και χαλάρωση αλλά όχι σήμερα. Σήμερα ανυπομονεί να βγει από τα όριά της και γω σταμάτησα να περπατάω και στέκομαι δίπλα της να βρέχομαι και να ξαναγεννιέμαι. Και κει σε βλέπω. Κάποια παγωμένα βράδια που νιώθω μόνη μου έρχεσαι στα όνειρά μου και συναντιόμαστε εκεί, σαν και απόψε. Κάτω από το φως της σελήνης, πάνω από τα κρυστάλλινα νερά της λίμνης σε βλέπω. Γύρω σκοτάδι και ομίχλη μα εγώ πλέον δεν νιώθω μόνη. Ξέρω πως και ξύπνια να' μαι, σαν έρθω εκεί θα με δεις. Ζεις εκεί στο κρύο περιμένοντας... Ν. Ρεκατσίνα